درد امام علی با چاه

صورت خیس خودش را طرف چاه گرفت

آسمان تیره شد از بسکه دل ماه گرفت



بر سر سفره کمی درد دل خود را گفت

یک نفس گفت ؛ ولی آینه را آه گرفت

*

زبان حال امام علی (علیه السلام)


ای چاه کوفه خون دل می ریزد از چشم ترم

تنها تو می دانی و بس من از همه تنها ترم

*
چشمم شده چون زمزم و افتاده ام از زمزمه

خود مانده ام چگونه من ماندم بدون فاطمه




کی می رود از یاد من میان کوچه ماندنش

کی می رود از یاد من به پشت در افتادنش




ای چاه کوفه بعد او علی شده خانه خراب

ای چاه کوفه بعد او هستم سلام بی جواب




ای چاه کوفه پیش من آتش گرفته لانه ام

دیدم که محتاج عصاشد یار هجده ساله ام




ای چاه کوفه به خدا هرگز نمی شد باورم

ای چاه کوفه بعد او من علی بی سپرم