عهد ما با لب شیرین دهنان بست خــــــدا ما همه بنــــــــده و این قوم خــــــداوندانند لاف عشق و گلـــــــه از یار زهی لاف دروغ عشقبــــــــازان چنین مستحق هجـــــرانند مگرم چشــــــــم سیاه تو بیـــــــــاموزد کار ورنه مستــوری و مستی همه کس نتوانند