چه انتظار عجیبی!تو بین منتظران هم، عزیز من، چه غریبی!عجیب تر که چه آسان، نبودنت شده عادت، چه بی خیال نشستیم نه کوششی نه وفایی فقط نشسته و گفتیم: خدا کند که بیایی ...!