یا فاطمه ام البنین

زن، رشک حور بود و تمنای خود نداشت

چون آسمان نظر به بلندای خود نداشت

اسمی عظیم بود که چون راز سر به مهر

در خانه ی علی سر افشا شدن نداشت

ام البنین کنایه ای از شرم عاشقی است

کز حجب تاب نام دل آرای خود نداشت

در پیش روی چهار جگر گوشه ی بتول

آیینه بود و چشم تماشای خود نداشت

زن؟ نه! همای عرش نشینی که آشیان

جز کربلا به وسعت پرهای خود نداشت

در عشق پاره های جگر داده بود و لیک

بعد از حسین میل تسلای خود نداشت

عمری به شرم زیست که عباس وقت مرگ

دستی برای یاری مولای خود نداشت